شهر اومانیستی

برای بنده جالب بود که این‏قدر بی‏حساب و کتاب وبلاگ زدم. تا به حال زیاد با بنده جرّ و بحث کرده بودم برای تأسیس وبلاگ. اما چه کنم که چنین فضایی متعلّق به ما نیست.

خدا خیر دهد ابوالفضل اقبالی را که نام وبلاگش به خوبی گویای این مطلب هست: تجلّی فردیت من. نام این وبلاگ هم برگرفته از هموست، که ان‏شاءالله صاحبش راضی باشد. بخواهیم یا نخواهیم این فضا از آنِ ما نیست و استیلِ زندگیِ متفاوتی را می‏طلبد یا بالعکس، چه فرقی می‏کند. 

بدون هیچ علت قانع‏کننده‏ای برای بنده، و کاملاً آنی تصمیم گرفتم و خود را انداختم در این وادیِ ناشناخته که نمی‏دانم چه تأثیری بر زندگی خواهد گذاشت، اگر جدّی فرض شود. اما حداقل صراحت به خرج دادم و نام وبلاگ را بر اساس حقیقت گذاردم. حقیقت یا در واقع واقعیت در چنین عرصه‏ای همین است که عرض شد، مگر آنکه شهروند نامنضبط و ناسازگاری را ببیند و قدم به عقب بردارد. و کجاست چنین شهروندی که یارای تقابل با این عالم موجود را کند؟ کجاست سیّدنا الشّهید؟